“Je baby is te klein”
Dat werd een aanstaande mama verteld tijdens de 20 weken echo. Veel te klein. Het scenario van heel vroeg de baby halen werd al geopperd. Gelukkig stond en staat deze mama stevig in haar schoenen, dus na samen sparren vond ze haar rust en vertrouwen weer. En dat vertrouwen is ze blijven houden. In haar lichaam en in haar baby.
Maar graag wil ik jullie een kijkje geven in hoe klinisch verloskundigen en gynaecologen omgaan met de mama bij hun vermoeden van een veel te kleine baby. Wat er gezegd wordt om haar te overtuigen van de noodzaak van een inleiding vanaf 39-40 weken zwangerschap. Houd je vast!
Langer zwanger zijn heeft geen toegevoegde waarde meer. Het is zelfs riskant.
Je neemt een risico op overlijden van je baby als je niet kiest voor inleiden.
De gynaecoloog: “Als jij mijn vrouw was zou ik graag willen dat de baby geboren werd.”
Wij denken dat de placenta te weinig voedingsstoffen doorlaat. Dat noemen we placenta insufficiëntie.
De baby is allang klaar.
Als je nog langer wacht zijn we bang dat de baby de weeën en de bevalling niet aan kan. Hij is immers zo klein.
Er is een reëel risico dat je placenta er per direct mee stopt.
Strippen kan, maar daarna wel aan de ctg, want we weten niet wat de baby daarvan gaat vinden.
Ja, weeënopwekkers hebben bijwerkingen. Daarvoor is de ctg. Dan kunnen we ingrijpen.
Waarom wil je niet inleiden? In verband met de risico’s. De klinisch verloskundige zegt dat er geen risico’s zijn.
De klinisch verloskundige zegt dat ze vaak handelen uit voorzorg. Ze zegt dat haar de risico’s al eerder uitgelegd zijn. Oh, er zijn dus wel risico’s!
We gaan je niet in het weekend inleiden, want die plekjes willen we bewaren.
Tijdens iedere controle wordt er een afspraak gemaakt om een ballonnetje te plaatsen om de inleiding te starten. Ongevraagd.
Dit. Bij een hoogzwangere mama. Drie maal per week. Zij stond stevig. Maar voor hoeveel mama’s is dat zo? Hoeveel mama’s worden angstig? Zijn bang om hun baby te verliezen? Hebben geen steun van een doula met kennis en ervaring? Durven niet te vertrouwen op hun eigen intuïtie, kennis en gevoel? Dat zijn de meeste mama’s. En terecht! Want het gaat om je kostbare baby… Dus vertrouw je op je zorgverleners. En dat mag! Dat is zeker ook oké. En soms is inleiden ook echt nodig. Soms.
Maar mag het ook anders? Dat er op een andere manier de gesprekken worden gevoerd? Niet met als doel om de mama over te halen? Haar de “dode baby kaart” te presenteren? Maar eerlijke informatie en dat de aanstaande mama zelf mag kiezen. En dat daar respect voor is!
Deze mama kreeg driemaal per week controle met een uitgebreide CTG, controle van de hoeveelheid vruchtwater en de placenta. Iedere keer opnieuw prima controles, goed zelfs! Dus waarom deze stress? Waarom deze mama iedere keer opnieuw vertellen dat ze een groot risico nam door niet te kiezen voor een inleiding? Waarom? Iedere keer opnieuw werd de ongevraagd gemaakte afspraak voor het plaatsen van het ballonnetje weer verzet. “Nee, ik wil dat niet!” En toch werd er weer een afspraak gemaakt. Ongevraagd.
Natuurlijk zullen er situaties zijn dat het goed is dat er wel gekozen is voor een inleiding. Dat wil ik zeker niet bagatelliseren. Maar ik wil jullie ook graag deze kant laten zien. En heel misschien dat er dan toch een mama net iets steviger in haar schoenen komt te staan. Want dat is wat ik iedere aanstaande mama gun. En ik weet dat dat ook is wat deze mama haar gunt. En daarom mag ik haar verhaal vertellen.
Natuurlijk bevallen met een te kleine baby
Het is het begin van de nacht. Ik wil net gaan slapen als de telefoon gaat. De vliezen zijn gebroken. Vinden jullie het fijn als ik kom? Ja, graag! Ik pak mijn doula tas, maak smoothies om mee te nemen en een koffie om helder te worden.
Ik kom aan in de verloskamer en scan meteen wat ik allemaal zie. Een papa die er zin in heeft en een mama met prachtige weeën. We overleggen. De mama neemt het besluit dat ze graag wil weten hoeveel ontsluiting er is, dus we vragen de verloskundige om een check. Drie centimeter, zegt ze. Een mooi beginnetje. Een mooi beginnetje? Ziet zij dit zelf nou niet? Dit is geen begin meer! Deze mama is al verder. Dat kan ik zien aan haar weeën. Aan haar gezicht. De geluiden die ze maakt. De bewegingen die ze laat zien. Dat begin zijn we echt wel voorbij. Ik vraag of het geregeld kan worden dat het bevalbad opgezet wordt. Dat kan, maar voor nu is dat nog te vroeg. Op mijn vraag geeft de mama aan dat ook zij graag wil dat het bad toch gevuld wordt.
Een half uurtje later kunnen we richting de verloskamer waar het bevalbad is opgezet. De mama krijgt steeds krachtigere weeën. Voor mij is het wel duidelijk dat ze al in de actieve fase is. Ze stapt in bad. Het is zalig. En het komt in een stroomversnelling. In een heel korte tijd worden de weeën enorm sterk. Ze kan ze heel goed opvangen. Samen met haar man. En ik geef haar energie met mijn handen. Dit ondersteunt en geeft kracht. De verloskundige is druk doende om de weeën en hartslag van de baby te registreren via de ctg en heeft daardoor amper in de gaten hoe snel deze bevalling vordert. Na iedere wee kijkt de mama mij aan. Ik voel hem dieper komen, zegt ze. Ik voel zijn hoofdje al. Wauw! Dit is magisch! Moeder en zoon volledig in contact.
Iedere wee wordt sterker. Haar geluiden worden krachtiger. Oergeluiden. Ik hoor de overgang naar persweeën. De verloskundige hoort dit niet. Zij is nog steeds bezig om de ctg op de juiste plek te krijgen. Mama doet het super! Zo is een geboorte meant to be. Ze kan het hoofdje steeds meer voelen. En dan: “Katja, hij is er al” Ik kijk in het water en inderdaad, daar is een prachtige baby geboren. En niemand, behalve mama, had dit in de gaten. Hoe bijzonder! Ik begin snel met foto’s maken. Probeer de mooie momenten te pakken. Ze tilt haar baby uit het water in haar armen en kijkt ons zielsgelukkig aan: hun zoon.
Een prachtige bevalling! Zonder inleiding. Al werd deze druk wel opgevoerd vanaf 39 weken zwangerschap. Want hun baby zou veel te licht zijn. Ze is deze dag 40+6 zwanger. Vol kracht heeft ze volgehouden en haar baby doorgedragen.
Een aantal uren na de geboorte krijgt de baby een check en wordt gewogen. Een fantastisch gewicht: 3240 Gram! Absoluut geen baby die te klein is dus…
Ik kan het niet laten. En zeg tegen de verloskundige dat ik het diep triest vind dat de zwangerschap van deze mama vanaf 20 weken bepaald is geweest door een veel te kleine baby die helemaal niet te klein blijkt te zijn. Alle stress die dat met zich meebracht, iedere 2-3 dagen een controle en de hoge druk om in te leiden. Ze is het met mij eens, maar dat is een schrale troost.
Het kleine mannetje mag terug naar zijn mama en drinkt al super goed aan de borst. We horen de geluidjes van het slikken. Prachtig hoe de oerinstincten hun werk doen! Na de voeding gaat de baby huid op huid met de papa en help ik mama met douchen. Het is fijn als ze snel weer naar huis kunnen. Net op het moment dat we samen klaar staan voor vertrek komt de kinderarts nog binnen. Er komt een preek over het weigeren van de vitamine K druppels voor de baby. Een bewuste keuze van de ouders, maar dit kan niet gerespecteerd worden.
Als we eenmaal buiten staan komt het besef volledig binnen. Wat een magische, prachtige bevalling. Zo perfect! We nemen afscheid voor dat moment en weten dat ons contact zal blijven.
Wil jij ook deze volledige ondersteuning ervaren?
Wil je graag meer eerlijke informatie en volledige ondersteuning tijdens jouw zwangerschap of bevalling? Dan is de keuze voor een ervaren Doula heel logisch. Heb je vragen of wil je meer informatie over wat ik voor jou kan betekenen? Neem dan contact met mij op. Wil je volledige ondersteuning tijdens de zwangerschap en bevalling? Neem dan een kijkje bij mijn doula pakketten voor de verschillende mogelijkheden.
