Wat een week, wat een week!
De maandag begon heerlijk met een fijne postpartum behandeling. Reiki voor een lieve mama en toen het zo uitkwam ook meteen voor de baby. Het is wel duidelijk dat baby’s de energie veel sneller oppakken dan de mama’s. En dat laat zo’n kleintje dan ook heerlijk horen, want bij mama aan de borst is nog fijner
De middag was nog maar kort toen ik thuis kwam en gevuld met veel berichten. Allemaal “even” beantwoorden.
Ik was benieuwd naar de kennismaking met een nieuw doula gezin in de avond. En dat was zoals ik al verwachtte. Elkaar nog nooit live gezien, wel gesproken via facebook en dan overduidelijk de klik. Met wat moeite een eind aan de afspraak gebreid, want we konden uren door kletsen. Maar de match was duidelijk.Bij thuiskomst voelde ik de vele uren in één dag.
Dinsdag ben ik de dag gestart met een consult in de praktijk. Na een uur werd ik echter gebeld door een mama en ik besloot per direct naar haar toe te gaan. Hulp en ondersteuning was nodig. Onverwacht een hele dag tot laat in de avond. Onverwacht voor mij, maar zeker voor deze aanstaande ouders. Dankbaar dat ik er kon zijn
De week ging verder met deze ondersteuning op afstand, een andere mama die zich nog meldde en vele, vele berichten. Heel mooi, heel fijn om dit te kunnen doen en af en toe heel vermoeiend. Soms voelt het als vechten tegen de bierkaai, maar nog vaker als easy going.
Vrijdagavond stond mijn laatste afspraak gepland in de praktijk. Deze heb ik even on-hold gezet om eerst mijzelf weer op te kunnen laden. Wat ik zelf aan energie niet meer heb kan ik ook niet doorgeven. Gelukkig begrijpen de mama’s het altijd als ik dit aangeef. Want natuurlijk voor velen herkenbaar!
Als afsluiter van deze week kreeg ik onderstaande afbeelding toegestuurd. Waarvoor dank! Want deze (een bus in IJsland) valt onder de noemer “opladen met humor”!
Fijn weekend
