Reviews - Doula Enzo

Lees hieronder echte ervaringen en geboorte verhalen van moeders en vaders over mijn begeleiding tijdens hun zwangerschap en bevalling.

Katja's vriendelijke en empathische benadering creëerde een veilige omgeving waarin we openlijk onze zorgen en verwachtingen konden delen.

Kim & Robin

Na 3 bevallingen waarbij Katja onze doula is geweest, kunnen wij niet anders zeggen dan dat ze van onschatbare waarde is geweest voor onze ervaringen.

Bij de zwangerschap van onze oudste dochter in 2020 gingen we op zoek naar een doula onder het mom van “Je bevalt maar één keer voor de eerste keer”. We waren vooraf bang dat het allemaal wat zweverig zou aandoen of overbodig zou voelen, we kenden immers niemand die een doula bij de bevalling had gehad.

Lees verder Minder

Ramona & Ben

Allereerst even een toelichting waarom ik graag een doula bij mijn bevalling wilde. Bij mijn eerste bevalling, in het Catharina Ziekenhuis, voelde ik mij compleet in de steek gelaten door het medisch personeel. Een nummertje in plaats van een mens.

Lees verder Minder

Jannemijn

Wij hadden het enorme geluk dat Katja ons wilde begeleiden tijdens de zwangerschap, bij de bevalling en de periode daarna. Vanaf het begin was het contact ontzettend fijn en vertrouwd en ze vond zelfs de grote fysieke afstand tussen haar en ons geen probleem.

Lees verder Minder

Patricia

We hebben er niet eens over na hoeven te denken toen we erachter kwamen dat er een cadeautje onderweg was. Plots stond ik met een positieve test in mijn handen en wist ik meteen, dit is een geschenk en daar willen we jou weer bij hebben. Zelfs jij was de eerste die wist dat ik in verwachting was want ik stond te shaken op mijn benen toen ik de test(en) had gedaan.

Wat een rollercoaster was het begin van deze zwangerschap weer maar jij hielp me te blijven vertrouwen en geloven in mezelf en mijn lijf want ondanks de medische molen(s) waar ik de vorige zwangerschappen mee te maken heb gehad was ik altijd gezond zwanger en had ik al 2 mooie gezonde kindjes op de wereld gezet. Wat waren we al blij dat jij bij onze 2e bevalling aanwezig was. En nu ook weer bij ons 3e kindje.

Tot groot geluk ging deze zwangerschap zoveel beter dan ik had verwacht. Tot 20 weken was ik nog steeds verbaasd dat ik in verwachting was en toen eenmaal de bloeduitslag kwam en bleek dat er geen medische indicatie nodig was, was dat een grote opluchting.

Ondanks dat bleef ik angstig en vooral tegen het einde toen ik over de 41 weken zwangerschap ging. Maar zo blij dat jij naast ons stond want daardoor kon ik vertrouwen blijven houden in mijn lijf, mijn gevoel en mijn baby.

Na nog wat stress omdat het ziekenhuis toch wel om de hoek kwam kijken hadden wij samen een mooi plan gemaakt, en wat een toeval, in die nacht begon de bevalling vanzelf (41,5 weken). Wat ging het snel, en gelukkig belde Jeroen iedereen om te komen, want zelf dacht ik dat het allemaal wel weer met een slakkengang zou gaan, maar niets was minder waar.

De weeën volgden goed op elkaar en iedereen kwam binnengedruppeld. De andere kindjes lagen nog te slapen terwijl wij beneden hard aan het werk waren. Jeroen was al samen met jou en de verloskundige in de weer voor het bad, wat helaas lek bleek te zijn. Tegenslag maar ja het was zo, en ik kon me er goed overheen zetten want ik voelde een fijne, vertrouwde omgeving. Met in het bijzonder jou, want door met jou een fijne voorbereiding te treffen en dat ik me gedragen voelde kon ik zoveel beter meegaan in de heftige weeën.

Totdat het op een gegeven moment niet vorderde. De kindjes waren met oma meegegaan naar de andere oma, waarna we de vliezen hadden gebroken en er bijna volledige ontsluiting bleek te zijn hadden we eigenlijk snel een baby verwacht.

Dit was ontzettend pittig, de ontsluiting staakte en er zou een wisseling van verloskundige komen, ik voelde de moed in mijn schoenen zakken maar leek geen kant op te kunnen. Jij bleef samen met Jeroen mijn rots in de branding en ik voelde en wist in alles dat ik gedragen werd en dat ik in veilige handen was. Een ander verloskundige kwam, veel overleg, wat gaan we doen?

Het ziekenhuis kwam toch meer ter sprake, maar wat was wijsheid, we waren zo dichtbij. Rust, eerst rust. Jij bood mij reiki aan, ja heel graag, ik kon me helemaal laten wegzakken (letterlijk in slaap vallen) en ontspannen tussen de weeën door, leunend tegen jou aan terwijl jij vol vertrouwen mijn hoofd ondersteunde.

Wauw, en toen, ik wilde even liggen en daar kwam onze baby als een kanonskogel. Na 3 uur ontzettend pittige weeën doorstaan te hebben werd daar toch ineens onze zoon Otis geboren.

Ondanks dat ik dagenlang die 3 laatste uurtjes van de bevalling heel pittig heb gevonden ben ik dankbaar dat het zo goed en mooi thuis mocht verlopen, en wel met een knaller en een pracht van een zoon als cadeau.

Toch beetje jammer van het bevalbad maar met dit team en in het bijzonder jij kan ik er met trots op terug kijken en gun ik iedereen een Katja bij de bevalling, een rots in de branding, een luisterend oor, goede raad en vol vertrouwen in het barende lijf, en nog zoveel meer, dat is wat zwangere nodig hebben tijdens dit intense levens veranderende moment als je een baby op de wereld zet.

Welkom lieve Otis, je bent een geschenk.

En Katja we kunnen je niet genoeg bedanken wat jij voor ons/mij hebt betekend, en nog steeds doet, dankjewel!

Veel liefs Patricia

Lees verder Minder

Annelin

Mijn ervaring met doula Katja

Ongeveer 3 jaar na mijn eerste zwangerschap werd ik weer zwanger. Ik had lang getwijfeld over of ik (we) nog een kindje wilde..en voor een groot deel kwam deze twijfel door de nare beval-ervaring van ons eerste kindje. Deze zwangerschap verliep vrijwel vlekkeloos, maar de bevalling helaas niet. Ik wilde graag thuis bevallen zonder toeters en bellen, maar dat liep anders. Bij 42 weken ‘moest’ ik worden ingeleid.

Hoewel alles nog helemaal in orde was met mij en de baby, werd ik door de verloskundige en de gynaecoloog onder druk gezet. Dat ik toch wel echt een heel groot risico nam als ik mijn kindje op haar eigen tijd wilde laten komen. En of ik dat nou echt op de hals wilde halen. Omdat ik mij destijds minder bewust was van de ruimte die ik had om het anders aan te pakken, gaf ik toe. Nog diezelfde avond kreeg ik een ballon en de volgende dag werd ik ingeleid. Deze bevalling duurde zo’n 18 uur. De weeën leken eeuwig te duren en waren nauwelijks op te vangen omdat ze veel te snel achter elkaar kwamen. Pijnstilling kreeg ik niet. En de persdrang bleef uit waardoor ik op eigen kracht de baby ter wereld moest brengen. Dit lukte zowaar, maar helaas had onze dochter het in het begin moeilijk.. Ze werd direct bij me weggehaald en in de couveuse gelegd en 2 dagen later konden we pas naar huis. De eerste 3 weken van haar leven waren enorm zwaar; ze huilde aan één stuk en pas na een paar bezoeken aan de osteopaat werd het beter.

Hoewel het al gauw heel goed met haar ging, wilde ik nog zo’n bevalling met alle macht voorkomen.

Drie jaar na de geboorte van onze dochter, kon ik pas voelen JA ik wil graag nog een kindje, maar ik heb enorm veel angst. De angst die ik voelde, maakte dat ik het anders aan wilde pakken. Vanaf het begin af aan. Via een vriendin kwam ik bij Katja terecht. En zij is vanaf het begin goud waard geweest. Dit begon al met haar opmerking ‘ heb je aan je huidige verloskundige gevraagd of ze nog thuisbevallingen doet als jij over de 42 weken gaat’ ? Poef! Dat was zowat de belangrijkste vraag in het hele traject! Al snel kwam ik erachter dat mijn huidige verloskundige de protocollen zeer nauw volgde, dus het was tijd om over te stappen naar een andere praktijk. Gelukkig wist Katja een praktijk in Brabant die wat eigenzinniger is en veel thuisbevallingen doet en daar kwam ik terecht. Heel erg fijn!

Gedurende mijn zwangerschap stak de angst voor bevallen en een herhaling van de vorige ervaring, regelmatig de kop op. Katja was altijd zeer bereikbaar via app, bellen of fysiek om hierover te praten. Ze is echt een super coach en weet heel intuïtief het juiste te zeggen. Door haar ruime ervaring, haar authenticiteit en haar open hart & mind, voelde ik me echt gehoord! Wat ik ook fijn vond is dat het naast dat ik met mijzelf en mijn angsten geconfronteerd werd, het ook luchtig was! Katja weet het serieuze en het luchtige heel goed te combineren! Ik begon de schoonheid van bevallen en zwanger zijn weer te zien en te voelen.

Ook de laatste dagen voor de bevalling toen ik weer ‘over tijd’ dreigde te raken en ik toch de zenuwen begon te krijgen, was Katja daar. Toen mijn vliezen braken en onze zoon kenbaar maakte dat hij geboren wilde worden (zo zie ik dat :-)), ontstond er wederom veel spanning bij mij. Katja was er al snel bij en heeft mij zo’n 16 uur bijgestaan in een wederom zeer pittige bevalling. Hoewel deze bevalling wederom zeker niet vanzelf ging, voelde ik nu wel de regie en het juiste team van mensen om mij heen. Dit gaf zo’n enorme steun en bedding. En, ik was thuis! Zoals ik zo graag wilde! Onze zoon is thuis geboren en dat was prachtig.

Ook in het natraject is Katja zeer betrokken geweest. Zowel richting onze zoon als richting mij.

Ik ben Katja echt enorm dankbaar voor deze leerzame, mooie en soms pittige reis. Hoewel ik het nog niet altijd besef en voel, heeft het mij enorm bekrachtigd en is het een ervaring die ik de rest van mijn leven meeneem. Dankjewel Katja!!

Lees verder Minder

Renate

Na het verlies van mijn eerste kindje van 1,5 jaar en mijn daaropvolgende zwangerschap, heb ik veel steun gehad aan Katja. Haar empathie en begrip waren voelbaar vanaf het moment dat ik haar ontmoette. Ze creëerde een veilige ruimte waarin ik vrijuit kon spreken en mijn diepste emoties kon delen.

Lees verder Minder

Chantal en Robin

Katja heeft ons tijdens de miskraam enorm geholpen. Daar waar we anders nooit antwoorden hadden gekregen hebben we toch contact met ons kindje gehad. Een groot liefdevol gemis met een prachtig randje.

Johan

Als aanstaande papa was ik eerlijk gezegd wat sceptisch toen mijn vrouw in het begin van de zwangerschap vertelde dat we een afspraak hadden staan met een Doula, om het bevalplan samen op te stellen. Ik dacht: “Bevalplan?” Dat hebben ze in het ziekenhuis toch ook wel? En een Doula? Daar had ik nog nooit van gehoord.

Lees verder Minder

Marc

Wij hadden niet helemaal de gebruikelijke zorgvraag die een stel normaal heeft voor een Doula. In plaats van begeleiding bij de bevalling, waren wij meer op zoek naar iemand die altijd onze grenzen zou bewaken, met name in het geval dat de bevalling medisch zou worden. Dit voelde Katja altijd goed aan.

Lees verder Minder

Lara en Stef

2 maart 2021, middag:
Ik loop weer bij Nicole de voordeur door. Ze lacht: “Jou had ik hier niet meer verwacht”. De spreekkamer in, een kop thee. Ik vertel haar dat ik slecht slaap. Mijn lijf geeft het signaal dat ze er klaar voor is, maar de baby lijkt daar anders in te staan. Of misschien is het mijn hoofd die er klaar mee is, maar hou ik het onbewust tegen. Ben ik bang? Heb ik oude pijn? De laatste dagen wandelde ik veel, in stilte. Daarbij was veel oude pijn naar boven gekomen.

Ik merk aan Nicole dat ze voorzichtiger is na de vorige behandeling, waarin ik niet lekker was geworden tijdens de behandeling. Het gaat niet om de diepte van de naalden, legt ze uit. Zelfs een milde aanraking is voldoende en kan iets teweeg brengen. Daar probeer ik op te vertrouwen. Tijdens de behandeling vertel ik Nicole dat ik niet hoop dat de baby morgen komt. Het is de verjaardag van mijn (vorig jaar overleden) oma en ik wil niet dat het vervelend voelt voor mijn vader. Nicole kijkt me aan en zegt me "Degenen die niet meer bij ons zijn hebben grote invloed op dat wat we niet zien, ik denk dat de baby morgen komt". Ik lach ongemakkelijk en sluit voorzichtig aan: "ALS er zoiets bestaat als doden die invloed uitoefenen, dan doet mijn oma mee. Ze wilde zich altijd al overal mee bemoeien".

3 maart 2021, 00:02
Ik lig onrustig in bed te woelen. Niet veel anders dan andere nachten de afgelopen weken, maar toch voel ik me anders. Om 2 minuten over middernacht ervaar ik een pijnlijke steek in mijn buik. Daarna een gevoel van spierpijn. Alsof ik ongesteld moet worden. Ik word er onrustig van en besluit wat Clary Sage in de diffuser te doen en een kop frambozenbladthee te drinken op de bank. De onrust blijft. Rond 4 uur besluit ik onder de douche te gaan staan. Dat werd al vrij snel zitten. Ik probeer de ontspanning te vinden in het warme water. Die stroomt over mijn rug. Heerlijk. Ik weet dat de weeën af zullen zakken als het oefenweeen zijn. Dat doen ze niet, omdat het dat niet zijn - weet ik nu.

Na mijn douche probeer ik mijn ogen nog even te sluiten. De samentrekkingen zijn niet pijnlijk, maar de onrust heeft nog steeds de overhand. Ik besluit mijn hypnobirth opname te beluisteren en dat zorgt ervoor dat ik nog even kan ontspannen.

6:02 (app aan Stef, die in de kamer naast mij slaapt met de jongens):
"Ik heb nog niet geslapen, want ik heb elke 5-6 minuten weeën. Kan ze goed dragen en heb net gedoucht. Dat was fijn. Probeer jij zo maar rustig op te starten met de kinderen, geen paniek. Ik denk dat het goed is als ze naar mijn moeder gaan als iedereen wakker is (er vanuit gaande dat er de komende paar uur niets veranderd) zodat wij het bad kunnen opzetten en ons voor kunnen bereiden. Stuur jongens zo nog even naar mij voor ze vertrekken, dan kan ik nog even knuffelen."

Ik pak de spullen in en bel mijn moeder of ze de jongens komt halen. Ik hoor opluchting en euforie tegelijk. Haar adem stokt, maar ze probeert neutraal en rustig te reageren. Ik ken haar. Ondertussen maakt Stef het bad gereed en kleed de kinderen aan. Nog één keer checken bij Jesse of hij er echt niet bij wil zijn. Hij is duidelijk in zijn behoefte: liever naar oma en zijn broertje morgen ontmoeten. Ik vind dat zelf ook fijner dus ben blij dat we er hetzelfde gevoel bij hebben.

10:15
Oma haalt de kinderen op. Ik rommel wat aan in huis. Ga nog even in bad. Ondertussen hou ik contact met Katja, mijn Doula, via de app. Ik durf niet volledig te vertrouwen dat mijn lijf dit zal doorzetten. Even wat onrust wanneer Katja me verteld dat ze haar andere afspraken heeft afgezegd. Ik denk: "Als het maar niet voor niets is". De innerlijke saboteur in mij wil niet dat anderen hun tijd aan mij verdoen en hoewel ik de saboteur tijdens deze bevalling echt niet kan gebruiken, heeft zij zich al jarenlang diep in mij genesteld en komt ze zich ook nu met de situatie bemoeien.

12:15
De weeën zijn goed te dragen. Niet pijnlijk. Laag frequent. Ik voel aan alles dat dit nog wel even gaat duren. Dat mijn lijf het rustig aan doet vind ik niet erg. Ik ken dat van mijn eerdere bevallingen. Ik trek ontspannen kleding aan, zet een kop frambozenbladthee en doe een hypnobirth-oefening op bed. Na een half uur ga ik naar beneden, doe daar mijn speciaal samengestelde oliën in de diffuser en neem plaats op de bevalbal. Zittend, bouncend, hangend. Ik zucht de weeën rustig weg. Stef maakt lunch. Ik kan de energie vast goed gebruiken.

13:30
Na het lunchen nemen mijn weeën toe in intensiteit. Krachtige golven door mijn buik, maar niet zo frequent als ik zou willen. Ik twijfel niet meer over of het begonnen is. Ik voel het. Even app-contact met Katja. Zij raadt me wat posities aan om te proberen en om half 2 vraagt ze me de weeën te gaan timen. Het timingsappje windt er geen doekjes om: na een paar weeën krijg ik de melding dat ik naar het ziekenhuis moet. We lachen er om. Dat doen we natuurlijk niet. Voor ons beiden is dat de bevestiging. Katja appt: "Zal ik komen?".

14:30
Daar is Katja. Ik ben nog aan het rommelen in huis. Ik pak dingen uit de ziekenhuistas die ik bij de hand wil hebben weer uit, want weet nu dat dit een thuisbevalling gaat worden. Katja kijkt van een afstandje hoe ik de weeën draag. Op de gang fluistert ze Stef toe dat het tijd is mij in bad te krijgen. Mijn lijf stelt het uit. Ik voel nog niet het moment. En ik ben bang. En kijk er naar uit. En dat tegelijkertijd.

15:00
"Zullen we dan ook maar even de verloskundige inlichten?" Ja, dat lijkt me nu wel gepast. Ik stap in bad. Ik krijg het zwaarder. Met mijn lichaam ondersteunt door het warme water zoek ik automatisch een positie in bad die voor mij werkt. All fours. Het water is fijn. De open haard brand naast me. Stef zit naast me en Katja voor me. De weeën zijn intens. Er is genoeg ademruimte tussen de weeën door. Stef en Katja bewaken de ruimte en de rust en geven vertrouwen. Dit komt goed. Muziek op de achtergrond.

16:00
Amy aan de deur. Ze komt rustig binnen. "Wat een fijne sfeer hier om te bevallen". Ze checkt bij Katja hoe het ervoor staat terwijl ze mij aandachtig bekijkt. Amy gaat voor me zitten en vraagt hoe het gaat. Ik kan nog lachen tussen de weeën door, maar praten tijdens een wee lukt niet meer. Katja biedt me aan om haar handen vast te houden bij een wee. Ze laat me niet alleen. Ze ziet dat ik bang ben voor wat er komen gaat. "Zal ik je ondersteunen met bloesem?".

18:00
Ik ben moe. Bang. Verdrietig. De twijfel slaat toe. "Waar ben je bang voor?". Ik ben bang voor een weeënstorm. Bang voor niet weten waar ik sta in de bevalling. Bang dat ik het niet ga redden zonder pijnmedicatie. Bang dat het kindje het niet goed doet. Bang voor de pijn. Bang dat ik nog niet zover ben als dat Katja en Amy denken. De druk op mijn stuit gebied is enorm en de vliezen zijn nog steeds in tact, waardoor ik twijfel over de voortgang. Met momenten heb ik het gevoel dat ik niet meer kan. Ik krijg het aanbod van Amy om te toucheren of de vliezen te breken: "Voor je eigen gevoel van zekerheid, want ik zie zo ook wel dat het fantastisch gaat". Het enige wat ik kan voelen is dat ik dat nu niet wil. En tussen de weeën door zeg ik "Niet nu". Ondanks de pijn en de angst voel ik ook vertrouwen in mijn lijf dat het het juiste zal doen. Ik wil niet dat dat proces verstoord wordt. Ik kan en wil alleen nog denken en voelen in het moment. Ik weet niet wat ik over 10 minuten wil, maar nu wil ik het niet. Amy kijkt van een afstandje toe en geeft mij alle liefdevolle ruimte om eigen keuzes te maken. Ze luistert met de doptone eenmaal naar het hartje, zoals afgesproken in het geboorteplan. "Niet alleen jij doet het fantastisch, maar je baby ook. You've got this!". Tijdens de weeën roep - schreeuw- ik krachtig. Ik moet verbaal zijn. Sorry buren, maar er komt een baby aan.

18:40
Jongens, ik moet persen (ik geloof dat ik poepen zei..). Amy kijkt op. Ze loopt naar achter het bevalbad en kijkt naar de blauwe lijn die ter hoogte van de stuit loopt. "Jij weet het het beste". Dat hoor ik haar zeggen, maar ik voel het niet. Katja heeft nog steeds mijn handen vast - al urenlang. Stef duwt mee met mijn rug om de lage rugweeen op te vangen. De weeën zijn ontzettend hevig. De vliezen nog steeds niet gebroken. Ik voel mijn machteloosheid en de machteloosheid van mijn man. Uit wanhoop duw ik krachtig mee. Nee, ik voel dat het niet klopt.. Nog niet..

En dan valt alles stil. Ik leg mijn hoofd op de rand van het bad. Amy dept met een washandje mijn hoofd. Stef vult het water bij - te heet. De haard moet uit. Alles moet mild zijn. Ik herken het direct van mijn eerdere hands off geboorte in bad: de rest and be thankful fase. Milde weeën. Ik pak mijn adem. Nu weet ik het. Ik ga mijn zoon ontmoeten.

18:50
De weeën zijn nu anders. Persweeën. De handen van Katja knijp ik samen. Ik geef alles wat ik heb. Amy blijft nog steeds van een afstandje kijken. Ze loopt op een gegeven moment achter het bevalbad door en ik zie haar tevreden kijken. "Dit gaat goed, ga zo door". Een krachtige wee en dan voel ik de vliezen breken en het hoofdje staan. Ik verbijt me door de pijn en breng mijn hand naar beneden. Ik voel de haartjes van mijn zoon. Hij heeft veel haar, zoals ze zeiden tijdens de echo's. Ik begin te huilen van opluchting en roep "Ik voel zijn hoofdje". Euforie, opluchting, kracht. Ik kan dit. In twee persweeën wordt zijn hoofdje geboren. Katja maakt foto's. Ik adem diep en pers dan zijn schouders ter wereld. Oh, wat ben ik dankbaar voor deze zachte overgang voor mijn kleine knul. Slechts twee weeën zonder de veiligheid van zijn vruchtwater hoeven doorstaan en toch de voordelen van vaginaal bevallen zonder vruchtzak. Wat enorm prachtig hoe we dit samen hebben gedaan.

19:10
Als van nature pak ik Ruben onderwater en draai hem voorlangs. "Neem even de tijd naar hem te kijken onder water", zegt Amy. Stef en ik kijken naar onze zoon. Ruben Jonas. Hij heeft zijn ogen open en zijn handjes rustig naast hem. "Wanneer je er klaar voor bent mag je hem uit het water tillen en op je borst leggen". Nog even rust en dan breng ik hem naar de borst. Hij is prachtig. Zo mooi. Zo sterk. Ruben tilt zijn hoofd op en kijkt ons lang - zeker een minuut - met grote ogen aan terwijl hij op de borst ligt. Ik voel direct: jij bent mijn zoon. Ik heb je en laat je niet meer los. Tranen met tuiten en het begin van ons leven als gezin van vijf. Ik ben niet de enige die huilt. Ook Katja en Amy pinken een traantje weg. We besluiten de placenta in bad geboren te laten worden en ook deels de navelstreng in bad te laten uitkloppen. Een prachtig golden hour, waarna ik liefdevol naar de bank wordt gebracht. Daar klopt de navelstreng nog even verder terwijl ik Ruben de eerste keer voed uit de borst. Een mooie, krachtige aanhap. Oh, wat ben ik trots. Even de angst voor de controles, maar geen hechtingen nodig. Wauw, lijf, wat ben je knap.

21:30
Na het douchen en naar bed brengen ligt Ruben aan de borst te tutten. Ik app mijn moeder, vader, broer en zus. Appje van pap: "Op Oma's verjaardag. Dat ontroert me.. Zou ze mooi hebben gevonden". Het moest zo zijn.

Lees verder Minder

Mirthe

Na een zware eerste (HG) zwangerschap en een hele nare bevalling wilde ik zorgen dat ik een fijne bevalling zou hebben van ons tweede kindje, aangezien ik weer een heftige HG zwangerschap had en ik dit positief wilde afsluiten. Ik ben gaan zoeken naar wat me zou kunnen helpen om me meer in controle te voelen tijdens de bevalling en kwam zo uit bij de optie om een doula in te schakelen.

Lees verder Minder

Natalia

17 April 2021. 37 weeks pregnant, a “normal checkup” at the hospital, and suddenly the most unexpected news: Aurora will be born in the coming hours. I felt scared, upset and hopeful, all at once. The thoughts boiling in my mind, and the words stuck in my throat. This is too soon. This is not according to my beautiful home-birth plan. This is just too sudden…

Few minutes later Juan was next to me as shocked as I was, but calm, as he always is. Maria Belen was so happy, she was so eager to finally meet her little sister. She could only see the bright side of the situation. Then it kicked: I needed to put myself together and be on the driver’s seat. Adapting and changing plans did not mean I had to be a passive subject at such crucial moment of mine and my family lives. So there it was, from very deep inside came my determination and I decided to be in charge of my own process. Asked so many questions to the doctor, contacted also my midwives, my doula, discussed with my husband, all in a short period of time. A decision needed to be made, and needed to be made under a lot of pressure and uncertainties. The support of my family was crucial. The three of us together in that room. Juan by my side, all the time, physically and mentally. Maria Belen giving me the motivation and strength to keep focused and calm. My wonderful doula Katja Froling Doula, encouraged me to remain firm on my convictions and choices, and reminded me to trust my own strength.
It was decided, we will follow the advice of the doctor and will stay at the hospital for the delivery of Aurora. But we will not ditch our birth plan, we will only adjust the location. Other crucial choices will remain unchanged, and the delivery will take place as much as possible within my own terms. We went back home to pick up our stuff and to be able to regroup and gather strength in our own space. A couple of hours later went back to the hospital.
18 April 2021: The doctor checked me and I was already dilated at 4. She said it was time to break my waters, I agreed to do that, but not to use other medications. She really wanted to use syntocinon. I did not. I was sure I could continue my process without synthetic oxytocin. She said my chances were very slim, 10% she said. Discussed the risks, the benefits, and finally settled to wait up to 4 hours. I was feeling this amazing connection to my body and my unborn child. I was sure we could do it, I was focused in doing it without drugs and under minimal medical intervention. Just 15 minutes after my water was broken the contractions began. I knew it was going to progress fast, I felt it. I called my doula, and immediately asked the nurse to prepare the bath, I needed to go into the warm water soon. The intensity of the surges increased very rapidly, and going into the warm water felt as a relief. But my body was ready and so was Aurora, and very soon my body took over. I could feel my baby going lower and lower with every contraction. I could feel my body pushing my baby down. I could hear myself making these “strange” noises. My mind was completely present, submerged in the moment, in the experience, but it was not controlling, just witnessing. My body was in charge, my baby was in charge. I lost the sense of time, but now I know less than 3 hours have passed when the moment for Aurora to be born came. My doula helped me to stay focused on my goal, and get over the pain, especially during the transition stage. She reminded me about my strength and capability to go through the process, she made sure my wishes were respected, she made Maria Belen part of the process, so Juan, Maria Belen and me were doing it together as a family. When I went out of that bath to the birth chair, I felt like a reserve of energy had connected, and then I knew what to do. After some minutes pushing Aurora was born. Juan and Maria Belen who were by my side all the time were so excited and happy. Juan held me, hug me, helped me on that birth chair while pushing. In front of me Maria Belen encouraged me, cheered me. She lived a one of a kind experience: being present at her sister’s birth. After delivering the placenta, Maria Belen cut the cord with help of Juan. Our family was born again. The youngest member was finally in my arms, we were complete. I felt so empowered, so strong, so happy. The four of us were together, very close to each other, nothing could make us apart, not at that moment, not ever.

Lees verder Minder

Ralisha, Pascal, Seff* en Morris

Mei 2020: We leren Katja kennen na het verlies van onze zoon Seff. We zijn met haar in contact gekomen door mijn schoonzus, die steun heeft mogen ontvangen van Katja tijdens haar tweede bevalling. Na een intensieve avond vol emoties lukt het ons om steun te vinden bij het verlies door de bemoedigende woorden van Katja. Mijn man en ik stappen de auto in en het eerste wat ik tegen hem zei was: ‘Mocht ons ooit nog een kindje gegund zijn wil ik er Katja sowieso bijhebben’.

Januari 2022: Het is zover, na weer een jaar proberen zwanger te worden lukt het ons, we zijn blij maar ook gespannen. Hoe zal deze zwangerschap verlopen? Gaat deze kleine ook geboren worden rond de 29 weken? Het ziekenhuis legt het traject uit: streng onder controle (elke twee weken) en elke avond extra progesteron innemen, verplicht bevallen in het ziekenhuis en continue aan de monitor. Het benauwd me, ook al wist ik dat het geen zorgeloze zwangerschap zou gaan worden. Ik herinner me de woorden die ik toen in de auto gezegd heb, en ik stuur Katja een berichtje, een paar minuten later al reactie. Meteen voel ik dat we er niet alleen voorstaan.

Tijdens de zwangerschap komt Katja een paar keer langs, we appen over hoe het gaat en op momenten dat het me allemaal even teveel wordt. Ze helpt mij met het schrijven van het bevalplan, er komen onderwerpen voorbij waar ik nog nooit eerder over nagedacht had en mijn hele beeld van bevallen veranderd (bij Seff hadden we namelijk een spoedkeizersnede waarbij ik volledig onder narcose was).

Naarmate de uitgerekende datum dichterbij komt hebben we vaker contact over hoe het gaat, Katja komt nog een keer langs om onze zorgen te bespreken en gerust te stellen voor de bevalling. We spreken af wanneer ik contact met haar opneem wanneer de bevalling begonnen is en hoe we vanuit daar naar het ziekenhuis vertrekken. Vanuit het ziekenhuis krijg ik toestemming om thuis te blijven tot de vliezen breken of tot wanneer de weeën heftiger en regelmatiger komen.

De dag voordat Morris geboren wordt heb ik wel wat krampjes, niet heel pijnlijk of regelmatig, ik app Katja voor advies: een warme douche, kijk of het toeneemt of afneemt, de rest van de dag gebeurt er niet veel meer.
’s Avonds hebben we nog even contact en ik vertel dat het niet veel anders aanvoelt dan die ochtend, we besluiten gewoon te gaan slapen en de volgende dag wel verder te kijken.

Twee uur later bel ik Katja weer op, de weeën komen regelmatiger en voelen anders aan, ik denk dat het begonnen is. Katja vertelt me dat het nog niet heel actief is maar besluit toch alvast te komen, een uur later komt Katja binnen en zit ik al een half uur met een weeën-storm onder de douche. Katja helpt mij eronderuit en vertelt mijn man dat hij het ziekenhuis maar vast moet bellen dat wij eraan komen. Tien minuten later zit ik nog steeds op handen en knieën bovenaan de trap, ik kan niet meer naar beneden, de weeën-storm is er nog steeds maar ik heb het gevoel dat ik moet persen. Katja schakelt snel, helpt mij het bed op en laat mijn man de verloskundige bellen. Zo snel hadden we allemaal niet verwacht dat het zou gaan, Katja praat mij rustig door de weeën heen en dat geeft mij rust, ook coacht ze mijn man zodat hij mij kan ondersteunen.

20 minuten later komt de verloskundige binnen, zij wil mij toucheren maar ziet al meteen een hoofdje met haar, opnieuw schakelen, we gaan niet meer naar het ziekenhuis maar het wordt een thuisbevalling. Drie persweeën later is daar dan onze Morris, helemaal veilig en gezond ter wereld gekomen. Terwijl Katja mij samen met de verloskundige door de weeën heeft begeleid heeft ze ook nog eraan gedacht om foto’s en filmpjes te maken en aangezien de verloskundige er vanuit ging dat wij in het ziekenhuis zouden bevallen is er bij hun ook geen bevalplan doorgesproken, Katja geeft duidelijk onze wensen aan bij de verloskundige en ondersteund haar in de nazorg, ook wanneer ik gehecht moest worden was Katja daar.

Toen de rust was teruggekeerd spraken we nog even kort wat er in de uren daarvoor allemaal was gebeurd, uiteindelijk ga ik douchen en gaat Katja naar huis. In de weken erna hebben we regelmatig contact hoe het gaat en na een paar weken komt Katja weer langs voor het nagesprek om het traject af te sluiten.

Mocht ons nog een kindje gegund zijn dan hebben we Katja heel erg graag erbij om ons te ondersteunen. Katja heeft mij geleerd zelf keuzes te mogen maken en daarvoor op te komen. Ook is ze een fijne steun geweest voor mijn man voor, tijdens en na de bevalling. Ook al is het traject afgelopen, ik weet dat ik haar altijd een berichtje mag sturen wanneer ik me onzeker voel of steun nodig heb.

Katja je bent een topvrouw en we willen je nogmaals bedanken voor je begeleiding en steun.

Heel veel liefs,

Lees verder Minder

Sandra

Het was een bevalling om nooit te vergeten! Wat een ontzettend mooie en bijzondere ervaring om met een doula te bevallen! Katja heeft ons superfijn begeleid en ondersteund voor, tijdens en na de bevalling. Haar kennis, liefde en rust gaven mij het zelfvertrouwen dat ik nodig had. Het is een prachtige thuisbevalling geworden en ja, ik weet nu wat het is om als vrouw naar binnen te keren en te luisteren en te vertrouwen op mijn lichaam! Ook voor de begeleiding tijdens de pijnlijke start van de borstvoeding (borstontsteking, kapotte tepels en onzekerheid) ben ik ontzettend dankbaar!

Lees verder Minder

Patricia

Na een goede eerste zwangerschap, helaas een zeer traumatische (ingeleid) bevalling gehad. Dit wilde ik niet weer, maar onze wens voor nog een kindje was toch groter. Eenmaal zwanger zijn wij gaan zoeken, naar informatie, praten met andere en toen een paar doula’s gesproken en samen vonden wij Katja het beste bij ons passen, bevallen is natuurlijk heel intiem.

De controles in het ziekenhuis werden steeds meer beladen, ik had veel stress rondom ingeleid te worden (wat het liefste met 38 weken word gedaan met de complicaties die ik heb) Veel praten met Katja hielp mij enorm om toch te genieten van de zwangerschap want het ging goed en ik had bijna geen kwaaltjes. Met 36 weken nog veranderd van verloskundige door bemoedigende woorden van Katja en te durven kiezen voor mezelf om toch een overstap te maken. Dankzij Katja kreeg ik vertrouwen in mijn zwangerschap, mijn lichaam en de bevalling. Na veel overleg mocht ik zelfs thuis bevallen, want ik was immers gezond en de baby deed het heel goed de gehele zwangerschap. De bevalling was zeer pittig en lang. Ik werd op maandag gestript en had regelmatig contact met Katja. Er waren weeën maar ze kwamen niet sneller (+/- elke 20/30 minuten) maar gingen ook niet weg. Katja kwam dinsdagavond, even praten, ontspanning opzoeken en vertrouwen krijgen. Katja ging weg en daarna kwamen de weeën sneller, we belde Katja terug want het leek toch wel te zijn begonnen. Katja was terug, even wandelen kon wel helpen, mijn man en ik gingen even wandelen dit leek wel te helpen. Gelukkig was het nacht en was er niemand op straat. Daarna in bad ook dit hielp, maar zette niet door. In beweging blijven. Tegen 06:00 woensdagochtend kwam de verloskundige, ja er was meer ontsluiting maar nog geen bevalling. Even slapen allemaal, even wat energie krijgen en wie weet zet het door. Katja bleef, en wat was dat fijn. Toen de verloskundige rond 10:00u terug kwam (nogmaals strippen) kwamen de weeën echt sneller en krachtiger. Helaas was de baby niet ingedaald maar er kwam wel ontsluiting dus met bemoedigende woorden van Katja gingen we verder. Blijven lopen, steun van mijn man, Katja en de verloskundige, wat een fijn team! Nogmaals in de douche en de weeën werden krachtiger. Even overleg, naar het ziekenhuis vliezen breken of toch thuis blijven? Overleg met gynaecoloog, want er stond een telefonische afspraak: nog een uurtje wachten en anders naar het ziekenhuis. De baby daalde niet in dus helaas naar het ziekenhuis, maar... mogen we allemaal mee? (maatregelen vanwege corona) Uiteindelijk in overleg met het ziekenhuis mochten we komen, ook Katja. Eenmaal in het ziekenhuis eerst nog controles uitvoeren. De gynaecoloog maakte een echo terwijl mijn eigen verloskundige de vliezen mocht breken, het ging goed. De baby daalde in en het laatste stukje was begonnen. Wat een denderend einde. Na het breken van de vliezen was onze Noud na een halfuur geboren, zo'n intense kracht, het was niet meer tegen te houden. Katja heeft ons samen met de verloskundige super goed gesteund en begeleid tijdens de bevalling.

Dankzij de steun en het vertrouwen van Katja durfde ik keuzes te maken voor de baby en mezelf. Natuurlijk een gezonde baby staat voorop, maar een betere bevalling is zeker een betere start voor zowel baby als moeder. Ik ben zo dankbaar dat Katja mij/ons zo heeft gesteund gedurende de zwangerschap en bevalling en ook hele fijne ondersteuning van de verloskundige waardoor we ditmaal veel positiever terug kijken op de bevalling. Door deze ervaring is er heling gekomen voor de eerste traumatische bevalling, hiermee heb ik het beter kunnen verwerken. Ook mijn man vond de steun van Katja als doula heel fijn, op de achtergrond gaf ze hem ook positieve energie waardoor hij mij goed kon steunen tijdens het gehele proces. En zeker ook tijdens de bevalling, hij voelde zich gesterkt en kreeg niet het gevoel dat zijn plek werd overgenomen, in tegendeel! Voor de man/partner ook zeker een extra steun voor en tijdens de bevalling.

Dank Katja, voor jou steun, vertrouwen en positieve energie die wij hebben mogen ontvangen!

Lees verder Minder

Philo

Toen ik 30 weken zwanger was, werd er bij mijn vader een hersentumor geconstateerd met een levensverwachting van een maand. Bij 37 weken zwangerschap overleed mijn vader. Het was een harde klap voor ons.

Lees verder Minder

Louisa

Katja assisted us as a doula for the birth of our first child. We recommend her to anyone who wishes to have a relaxed and confident birthing experience. Unfortunately, we only found out about her quite late in my pregnancy. I only wish I knew her earlier so that she could be with us for the whole pregnancy journey.

Lees verder Minder

Jort, Chantal en Noah

Het was voor ons een heel nieuw begrip om een doula bij de bevalling te hebben. Tijdens het voorgesprek werd al duidelijk dat het fijn is om iemand naast je te hebben die je kunt benaderen voor vragen en die je ondersteunt bij alle beslissingen. Ook waardevol was de andere blik, naast de beschikbare reguliere kennis. In het eerste gesprek werd er voor ons heel veel duidelijk over de bevalling. We kwamen veel dingen te weten waar we van tevoren nooit aan gedacht zouden hebben.

Lees verder Minder

Denise

Katja is een geboren doula! Precies waar ik naar op zoek was. Iemand met passie. Iemand die werkt met haar hart. Ik wilde graag een doula bij de bevalling. Ik dacht: je bent op dat moment zo kwetsbaar, ik wil iemand naast mijn man die mijn belangen blijft behartigen, vooral als ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen. Ik wilde namelijk een zo natuurlijk mogelijke bevalling.

Begin juni was het zover... alleen te vroeg! Het was pas 35 weken en 4 dagen. Ik moest daarom in het ziekenhuis bevallen. Eenmaal in het ziekenhuis zat ik op 4 a 5 cm. In verband met Corona was het moeilijk om ook Katja bij de bevalling te hebben. Gelukkig konden we in het begin bellen en kon ik onze vragen aan Katja stellen. Gelukkig mocht Katja uiteindelijk toch komen! Toen Katja er was zat ik op 8 cm. Wat was ik blij dat Katja kwam. Katja zag aan mij dat het niet lang meer duurde. Ze gaf me het advies om in de bevalkamer te lopen. Ik stond op en na een paar stappen begon het: persdrang! Ondanks dat ik in het begin dacht niet liggend te willen bevallen, wilde ik het nu heel graag! Mijn man en Katja pakte allebei een voet en plaatste die tegen hun heup. Met de andere hand pakte ze mijn hand vast. Binnen een half uur persen was ze geboren! Zo verliefd en wat is ze mooi! Blij dat ik toch een zo natuurlijk mogelijke bevalling heb kunnen krijgen...

Totdat...

De placenta moest er nog uit. Katja en mijn man pakten mijn voet weer vast en na een paar keer persen, kwam de placenta. Alleen ik bleef bloeden en ik voelde dat ik het niet kon tegenhouden. Ik keek Katja aan... Medisch ingrijpen is noodzakelijk. Ik dacht: mijn meisje is er in ieder geval uit, wat ik nu ingespoten krijg, daar deal ik wel mee. Als zij maar gezond is. Ik zakte al dermate weg, dat ik voornamelijk weet dat het erg druk rond mijn bed werd. Toen ik weer bij begon te komen en aan allerlei toeters en bellen lag, wilde ik eigenlijk heel graag borstvoeding geven. Alleen door de medicatie zou ons meisje het ook binnen krijgen en dat wilde we niet. Katja regelde via een netwerk aan kersverse moeders dat ons meisje toch borstvoeding en zelfs colostrum kon krijgen. Mijn man en ik waren ontroerd door het mooie gebaar van deze moeders. Een liefdevolle verbondenheid. Na 3 dagen mochten we uit het ziekenhuis. Met ons meisje ging het gelukkig goed. Een prematuur van 6 pond! We bleven contact houden met Katja. Ik merkte alleen op een gegeven moment dat ik wakker bleef. Na 8 nachten werd ik opgenomen om de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis vanwege een kraambed psychose. Een zeer moeilijke tijd volgde. Na 2,5 maand mocht ik het ziekenhuis verlaten. Mijn man bracht elke dag onze dochter in het begin om de hechting goed te laten verlopen.

Ook tijdens de opname heb ik contact gehouden met Katja, die mij tips en adviezen gaf. Zo dankbaar! Ik kan steeds beter terugkijken op de bevalling en de periode daarna. Mede dankzij Katja! Ik kan haar zo van harte aanbevelen! Ik ben zo dankbaar en blij voor alle steun die ik vanuit verschillende hoeken heb mogen ontvangen. Ik kan heerlijk genieten van mijn lieve man en onze prachtige dochter!

Lees verder Minder

Mama Myrthe en papa Frank

Oktober 2020

We zijn in een situatie terechtgekomen die voor onszelf nauwelijks te bevatten is. Tijdens de 20 weken echo blijkt onze baby, tijdens onze eerste zwangerschap, een open ruggetje te hebben. We nemen vanuit liefde en verantwoordelijkheid als ouders, in het belang van ons kindje, de beslissing om de zwangerschap te beëindigen. Op vrijdag 2 oktober zal onze baby geboren worden in het ziekenhuis door middel van wee-opwekkers. Voor, tijdens of na de geboorte zal de baby sterven.

Wij gaan aan de slag met de voorbereidingen voor 2 oktober en de dagen daarna.

We worden abrupt overvallen door bruutheid, onzekerheden en heel veel regelzaken. Waar we nog 20 weken de tijd voor hadden wordt in ruim één week geperst. Op dat moment bellen we met de verloskundige om hulp te vragen. We krijgen het nummer van twee doula´s. We kijken op de website van Katja en dat voelt direct vertrouwd. Katja heeft zelf vijf kinderen, veel ervaring met het begeleiden van ouders en de ze heeft een praktijk voor alternatieve geneeswijze.

Wat opvalt in het eerste telefoongesprek is dat we direct steun voelen. Ze wil er voor ons zijn. Het blijkt dat Katja zelf al langer de wens heeft om ouders te begeleiden die een kind (gaan) verliezen bij de geboorte. Haar daadkracht blijkt uit het feit dat ze de volgende ochtend direct bij ons op de stoep staat.

Ondanks onze emotionele rollercoaster, durft Katja met positieve energie binnen te komen en ons daarbij te ondersteunen. We blijven deze energie in alle vervolgcontacten ervaren. Katja geeft ons de bijzondere ervaring om contact te maken met de (ongeboren) baby. Die ervaringen blijven ons helpen om het proces liefdevol te beleven. Katja is er voor je. Ze verwacht dat je duidelijkheid aangeeft wat je nodig hebt, daar komt ze graag aan tegemoet.

In het academisch ziekenhuis in Maastricht ervaren we haar onverzettelijkheid en onvoorwaardelijke steun voor ons. Dit presenteert zich doordat ze 36 uur dichtbij ons blijft binnen en buiten de verloskamer. Katja is in staat om aan te voelen wat Myrthe praktisch en emotioneel nodig heeft. De vragen en behoeftes van Myrthe kunnen enorm verschillen en Katja vult dit op maat in: met en zonder woorden.

Door Corona mag Katja niet overnachten in het ziekenhuis en daardoor boekt ze een hotel in de buurt waar ze meer dan een uur naar op zoek is door haar telefoon die ze niet kan opladen. Achteraf een leuk verhaal, het staat voor ons als symbool van haar betrokkenheid.

Op 3 oktober 2020 om 20:35 uur wordt onze dochter Veda geboren. Na een uurtje een hartslag sterft ze. Katja leeft mee en is in staat om alle momenten met foto’s en filmpjes vast te leggen die achteraf zo waardevol zijn voor ons. De samenwerking tussen verloskundige, gynaecoloog i.o. en Katja is aanvullend op elkaar. Myrthe mag de regie hebben over deze samenwerking. Wat prettig is, Katja heeft ook aandacht voor het emotioneel welzijn van Frank.

Veda is een week bij ons thuis dat mogelijk is door de watermethodetechniek. Een waterbakje met veel ijsklontjes om haar te koelen.

Katja komt haar in die week bewonderen en geniet om haar nogmaals te mogen zien. Verder wordt Myrthe verzorgd door Reiki, belly binding en een stoomstoelbehandeling. Ook ervaren we wederom contact en verbinding met Veda. Zo heeft Veda een plekje in ons hart, bij Myrthe op de borst en bij Frank in de nek.

Op 9 oktober heten we Veda welkom en nemen afscheid van haar. Het afscheid is heel bijzonder én dat we voelen de trots dat we ouders zijn geworden. We houden van haar.

Nu is het voor ons het best moeilijk om invulling te geven aan onze levens, maar we doen ons best. We durven hulp te vragen en krijgen veel steun van onze omgeving. Ook Katja blijven we bezoeken voor enkele consulten op haar praktijk. Veda brengt Katja, Myrthe en Frank veel wijsheid en inzichten. Wat een bijzondere periode.

Katja, we zijn jou enorm dankbaar.

Veel liefs,

Lees verder Minder

Lieke

Ervaring vóór Katja: Na een traumatische bevalling van onze tweeling bij een zwangerschap van 38 weken heb ik een zware tijd gehad. Ik ben tijdens de bevalling de regie verloren door vele voorschriften (protocollen) bij een tweeling-bevalling. Zelfs mijn geschreven geboorteplan was door geen enkele verloskundige, verpleegkundige of gynaecoloog gelezen. Na de bevalling werd de regie mij uit handen genomen: ik heb mijn kinderen de eerste drie uur na de geboorte niet gezien. Dit kwam door een volledige narcose bij spoedkeizersnede.

Tijdens en na de bevalling werden mijn man en ik geleefd door de situatie en werden medische handelingen snel en zonder aankondiging of overleg uitgevoerd. Mijn man stond evengoed machteloos aan de zijlijn en had zelf weinig tot geen informatie over een bevalling. Dit was zowel voor hem als voor mij de eerste keer.

Ook tijdens de eerste paar dagen na de geboorte van onze tweeling werd ik geleefd door de artsen, verpleegkundigen, kraamverzorgster en familie. Vanaf het moment van thuiskomen voelde ik me ellendig, verdrietig, machteloos en keek ik met een neergeslagen en zwart gevoel terug op de bevalling. Ik werd onzeker, had allerlei vragen en voelde dat ik zelfs tegenover de kraamverzorgster krachtig moest zijn omdat ik anders niet mijn eigen keuzes kon maken over mezelf en onze kinderen.

Ervaring met Katja

Katja ken ik inmiddels al vier jaar. Toen zij hoorde van mijn toestand is ze een aantal dagen tijdens de kraamweek bij ons in huis geweest. Ze heeft gesprekken met mij gevoerd over de bevalling en de dagen daarna. Hieruit heb ik kracht geput omdat zij mij liet voelen dat wat ik voel en wil als moeder goed is. Ze heeft mij reiki gegeven waardoor ik de rust in mijn lichaam voelde wederkeren en moed voelde om door te gaan met wat ik zo graag wilde geven aan mijn kinderen: borstvoeding. Zij heeft naar mijn vragen, onzekerheden en dilemma’s geluisterd en mogelijk gemaakt dat ik weer regie voelde en kreeg. Tevens heeft zij ervoor gezorgd dat onze kinderen meer rust kregen in hun lichaampjes. Voor hen was de bevalling net zo traumatisch. Zij zijn enige tijd zonder mij geweest en als broertjes tijdens de bevalling gescheiden van elkaar.

Het is fijn te ervaren dat Katja een groot deel van mijn zorgen, onzekerheid en pijn heeft weggenomen door reiki en gesprekken. Hierdoor heb ik vertrouwen gekregen in mijn kracht als moeder, in het geven van borstvoeding en in het aangeven van grenzen. Ook heeft Katja onze kinderen energie gegeven waardoor zij op hun tempo de bevalling konden verwerken. Katja is een warm, liefdevol en betrouwbaar mens. In de momenten dat zij bij ons in huis was heeft ze ook steun geboden aan mijn man.

Met haar steun en begeleiding durf je jezelf te uiten, voel je energie in je lichaam stromen en kun je met vertrouwen beginnen aan het meest waardevolle avontuur, het moederschap! Ik had graag vooraf geweten dat een doula ervoor kan zorgen dat een nieuw leven op de wereld kan zetten zonder verlies van regie over mijn lichaam, wensen en behoeften. Want deze worden bewaakt en beschermd door een doula. Door deze warme en liefdevolle ervaring met Doula Enzo wil ik bij een volgende bevalling graag een vrouw als Katja aan mijn zijde.

Lees verder Minder

Cookie	Duur	Beschrijving
cookielawinfo-checkbox-analytics	11 months	This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics".
cookielawinfo-checkbox-functional	11 months	The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional".
cookielawinfo-checkbox-necessary	11 months	This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary".
cookielawinfo-checkbox-others	11 months	This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other.
cookielawinfo-checkbox-performance	11 months	This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance".
viewed_cookie_policy	11 months	The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data.