Ik kreeg jouw mail. Je vroeg of ik de afstand wilde overwegen zodat ik toch jouw doula kon zijn. Natuurlijk! Geen twijfel! En een kennismaking werd gepland. Dit was bijzonder. Er was meteen een mooie klik en ja, samen wilden we dit gaan doen. Jullie zwangerschap en een prachtige thuisbevalling. Je zwangerschap verliep goed voor je baby, maar was voor jou zeker niet makkelijk. Er was veel pijn. Pijn die je krachtig kon dragen, maar die je ook af en toe wanhopig liet zijn. Zo kwam er een moment dat ik bij je was. Je vroeg om een reiki behandeling die rust en ontspanning zou kunnen brengen. En voor beiden was het heel natuurlijk dat ook jouw stuitje behandeld werd. Want wat had je daar enorm veel pijn door een val lang geleden. Na de behandeling stond je fier en snel op van de bank. Beiden hadden we het eerst niet in de gaten totdat ik vroeg of je besefte wat je deed… Met het grootste gemak weer opstaan en bewegen. Het besef kwam binnen en de tranen van ongeloof en vreugde stroomden over je wangen. Het voelde als een geschenk.
Tijdens het bespreken van jullie bevalplan werd duidelijk dat je enorm graag thuis wilde bevallen. In jouw eigen omgeving met vertrouwen in je eigen lijf. De keuzes werden gemaakt. Ook de verloskundigen volgden en gaven geen aanwijzingen voor twijfels of andere gedachten. Tot 32 weken zwangerschap. Je belde mij en was hevig geëmotioneerd. De verloskundigen hadden in gezamenlijk overleg besloten om jou niet te steunen in je keuze voor een thuisbevalling. Er was paniek en angst hoorbaar. Samen kwam je weer tot rust. Wat wil jij, was mijn vraag. Thuis bevallen! Nog steeds! Zonder enige twijfel! Okay, wat heb je daar voor nodig? Een verloskundige die het vertrouwen had om jouw thuisbevalling te ondersteunen. Nog geen kwartier later belde je mij vol vreugde terug. Het was geregeld! Jij had jouw verloskundige gevonden. En je vertrouwen was terug. Nog meer dan voorheen, want je had je eigen kracht en regie gevoeld. Toen kwam de ochtend dat je wat onrustig werd. Je baby mocht komen. We hadden contact. Ik stelde voor dat je voor rust en ontspanning zou kiezen door een warm bad te nemen en zelf zou ik je op afstand energie geven. In de avond gaf je mij een berichtje dat je vliezen waren gebroken. Onmiddellijk ging ik in standje “aan”. Klaar om te gaan.
In de overgang naar een nieuwe dag was ik bij je. Samen met twee fijne verloskundigen en een lieve geboortefotograaf. Je weeën waren krachtig en eenmaal in bad kon je heerlijk ontspannen. Maar de persweeën lieten op zich wachten. Vruchtwater in een bel voor het hoofdje van je baby bleek de reden te zijn. Je vroeg zelf aan de verloskundige of zij deze belemmering wilde weg nemen. Zo mooi en bijzonder dat zij jou zelf deze regie liet pakken. Daarna ging je in afzondering. Samen met de papa. Je vroeg of ik ook bij je wilde blijven en of ik mijn handen op je buik wilde leggen, want daar had je veel pijn. En weer deed jij samen met de energie wat voor jou nodig was. Het ging snel! De verloskundigen kwamen weer bij ons en je lijf was klaar om te persen. Er kwam een oerkracht in je vrij die maakte dat je op je handen en knieën ging zitten en er was nog maar één weg. De weg naar je kind baren! Slechts een paar prachtige persweeën en jullie baby van ruim 10 pond was geland. Geland in jullie armen van liefde, warmte en volledig houden van.
Dankbaar dat ik hier bij mocht zijn.
Een band voor het leven gecreëerd!